الف ـ ” هنگامی که نشانه ای بزرگ در آسمان دیده شود وآن آتشی عظیم است که از سوی مشرق زمین پدید آید و شب هایی بد رخشد، فرج مردم در آن زمان است که این نشانه در پیش قد م ظهور قائم [عجـّـل اللّه تعالی فرجه الشّریف] و به فاصله اندک می باشد .“
ب ـ ” عمودی از آتش در طرف مشرق آسمان پدید می آید که همه مرد م روی زمین آنرا می بینند. هر کس آن زمان را درک کند برای خانواده اش مواد غذایی یک ساله را تأمین کند.“
{ مؤلف کتاب روزگار رهایی محل وقوع این حادثه هولناک را در منطقه چاههای نفتی ظهران در حجاز می داند.}
نمونه ای از آنکه قبلاً اتّفاق افتاده است به نقل از کتاب جهان در سیطره صاحب الزّمان (عجـّـل اللّه تعالی فرجه الشّریف) می آوریم: «در روز سی ام ژوئن 1908 اهالی قسمتی از سیبریه شاهد منظره بدیعی شدند و گلوله ای آتشین را دیدند که در آسمان با سرعتی شگفت انگیز سیر می کند ، بلافاصله پس ازآ ن صدای هراس انگیزی به گوش رسید و بادی گرم وآتشناک وزید ، آسمان از تفّ این آتش چندان روشن شد که چشم را می زد واین روشنی تا چندین شب دوام یافت و در سرتاسر سیبریه و حتّی در اروپا قابل دید ن بود...»